Bu, Büşra'nın buddy'sine methiyesidir.

Gecikmiş bir doğum günü kutlamasının kendisi tarafından dünyaca "özel" addedilen bir güne denk getirilmesi bile yaklaşan güzelliklerin habercisiydi aslında.

Önce buddy olmuştuk. Sonra da Facebook bizi hayat arkadaşı ilan etmişti. Aslında ben onun ben olduğunu düşünüyorum, o da benim o olduğumu... (Kızdıracağım biliyorum ama ev arkadaşı da olabilseydik hiç fena olmazdı. :P)

Divan edebiyatını ve Fuzuli'yi sevdiğimi az çok tanıyanlar bilir zaten. Ama dün ben benim bile bilmediğim öyle bir şey öğrendim ki hayret ve şaşkınlığımı paylaştığım ilk kişi aslında hayret ve şaşkınlığımın tek sebebi olan buddy'm oldu yine. Kendimi rahatlıkla bir Fuzuli-sever olarak adlandırdığım halde, nedense Fuzuli'nin o ünlü "Leyla ile Mecnun" mesnevisini baştan sona okuma, kaynak olarak edinme ihtiyacı duymamışım hiç meğer. Orjinalini anlayamamaktan veya idrak edememekten mi korkmuşum bilemedim. İskender Pala'nın Leyla ile Mecnun'dan derlediği, mesneviden gazellerin-beyitlerin yer aldığı birçok kitabım varken mesnevinin tam metni yokmuş işte.

Meğer benim için gerçekten çok anlamlı ve özel olan bu eseri benim için gerçekten özel olan birinin bana hediye etmesini bekliyormuşum farkında bile olmadan! Hatta öyle ki o eser de üzerine eklenecek not için en güzel ve o andaki en anlamlı beyitlerinden birini buddy'min karşısına sayfalarını ilk açışında çıkarmayı bekliyormuş ki  buddy'min görüp okuduğu ilk beyit 175. sayfanın ilk beyiti olmuş. Mecnun'un derdini dağa açtığı bölümden geliyor:

"Yüz şükr ki yâr-ı gâr buldum Gezdim bu cihânı yâr buldum"

Meali: Allah'a şükürler olsun, arkadaş buldum. Bu cihânı dolaştım, dost buldum.

Hiç aklında yokken tek kalan kitabın rafta kendini göstermesi... Benim daha önce aynı kitabı hiç görmemiş olmam... Açtığında okuduğu ilk beyit... Tesadüf demek istemiyorum ben bunlara. Gerçekten hissedilenlerin, aradaki bağın yansıması olabilir anca. Ya da "Kitab-ı Leyla vü Mecnun" İskender Pala'nın o ünlü "Babil'de Ölüm İstanbul'da Aşk" kitabının esas kahramanı olarak benimle başından geçen maceralara bir yenisini  eklemek istemiştir belki. Kim bilir?...

Bizim açımızdan değişen tek şey ise "yarım" kelimesindeki "a" harfinin şapka ile inceltilmesinden başka bir şey olmayacak. Ayracın, kitapların, kartların, notların ve bugünkü "sus(ama)ma"larımız bende her daim baki kalacak. Sen de öyle... :)

Posted via Blogaway