Hala bilgisayarlardan nefret ediyormuşum. Şarkılarla ve şiirlerle aram iyi. Zihnimde çokça blog yazısı yazdım geçen süre zarfında ama hepsi bir garip unutkanlığımın derinliklerinde boğulmakla meşguller an itibariyle. Bense bilmemkaçıncı defadır aynı şarkıyı dinliyorum amaçsızca. Bilgisayar başında oturmayı özleyecek kadar vakit geçmemiş olsa da henüz, yapacak bir şeyim olmamasını özlemişim.
Tek istediğim diye cümleye başlayacakken aslında tek bir isteğim olmadığını fark ettim. Bir dilek hakkım olsaydı ne dilerdim ben de gerçekten çok merak ediyorum. Biraz boşvermişlik, biraz "bana ne"cilik, biraz da "aman sen de"cilik olsaydı fena olmazdı mesela şu anda. E olmuşken biraz "millet ne derse desin"cilik ve meşhur kankası "ben yaptım oldu"culuk... Az biraz bencillik belki. Salak yerine konduğunu anlamayacak kadar salak olabilmek ya da. Hiçbiri olmuyorsa birçok şeye, birçok kişiye tepki niyetine sayıp sövme becerisi.
Sihirli değnek beklemekten ya da durup durup neden diye sormaktan fazlasını yapmak gerekiyor çoğu zaman. Olmayı istediğimiz yerde olmamak bizim de suçumuz neticede. Dünyayı değiştiremiyorsak, dünyamızı değiştirmemiz gerekiyor.
Keşke her şey daha kolay olsaydı. Gerçi o zaman imtihan olmazdı.
Sanırım kırkıncı defa aynı şarkıyı dinliyorum. An itibariyle sonbaharı yaşıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder